Missing love letter
समर्पण तिमि गए पछिको यो सुनसान बाटो हेरिरहने यि आखा
तिम्रो पर्खाईमा कतिनजेल एकोहोरिनु पर्छ?
तिमि छिटै आऊ है ,
हेरन यो मन अनि यि आखा मिलेर तिमि बाहेक जे चिज अगाडि देख्छ,
सहन गर्न सक्दैन समर्पण,
तिमि आऊने बाटोमा कुहिरो लागेको छ भनेपनि नांग्लो लिएर पागल्झैं यो मन हम्किन पुग्छ यार ,
धुलो उडेर धमिलो देख्नु पर्छ पानि छम्किन पुग्छ यो मन ति बाटोहरुमा ,
तिमि आऊने बाटो हेरन कति सफा अनि सान्त छ ,
हो तिमि कति कठोर बनेर गयौ तर,
थाहा छ मलाई ! त्यतिनै आत्मल्गानि गर्दै आऊंनेछौ,
तर तिमि मलाई संका नगर है समर्पण,
हेरन तिमि फर्कने बाटो तिमि गएदेखि नै तिम्रो लागि फेरि खुल्ला गरिदिएकि छु,
कहिल्यै केहिलाई पनि बिचमा आऊन दिएकि छैन,
मलाई तिमि भए पुग्छ ,
भनन अझै मैले यो बाटोलाई कतिन्जेल सुनसान देख्नुपर्छ?
हुनत मैले यति त्याग गरेर तिमिलाई पर्खनु मेरो सच्चा प्रेम न हो,
सुनेको छु चाहेको चिज पाऊन भाग्यमा लेखिनु पर्छ ,
आज पनि म तिमिले पोहो रसाल मेरो जन्मदिनमा दिएको उपहार
खोलेर हेर्दै छु,
एकत खुसि लाग्छ
हेरन हाम्रो सम्बन्धत फोटोमा पो बलियो हुंदो रहेछ,
हामि दुईको हसिलो मुहार संगै कुम जोडेर बसेको तस्विरबाट कहिल्यै छुटिनु परेको छैन,
हेरन कति हसिला अनि सन्गै छन , म भएर पनि तिम्रो उपहारमा सजिएको
म म हैन अरु कोहि जस्तो लाग्छ ,
मलाई जलन हु्न्छ ,
किन हुन्न?
हुन्छ अहिले तिमि म भन्दा कोसौं टाढा मन अनि हरेक कुरामा छौ ,
अनि यो उपहार ले मलाई तिमि अझैनि नजिक भएको थियौ भने हजार हजार खुसि दिन्थ्यो,
भन अहिले ्म सहन सक्छु होला?
त्यसैले आऊन है मलाई तिम्ले दिएको उपहारलाई जलाऊनु छैन ,
यि हातबाट टाढा बनाऊनु छैन,
किनकिन म यक्लै ्हेर्न खोज्छु मन टुट्छ ,आफु भएर पनि तस्विर को आफु हैन जस्तो लाग्छ,
अनेक कुर खेल्छ मनमा तिम्रो तस्विर संगै बसेको त्यो मेरो तस्विर ्हो भन्ने मलाई थाहा हुदांहुदै पनि किन म
आफ्नो ठाऊंमा अरुलाई देख्छु?
पक्कै यो मेरो गलत भ्रम हो ,
तिमि आऊ के संगै मिलेर हेरौंन यो तस्विर,
अनि खुसि के हो हामिलाई देखेर सारा समाज सोध्न आऊनेछन
अबत भनन पुरानो भएर बिलाऊंदै गएको यो सुनसान बाटो
भत्किनु भन्दा पहिलेनै आऊंछौनि है?
No comments:
Post a Comment